Przewlekłe zaburzenia żylne

Ostre postaci zaburzeń żylnych zwykle występują bez wcześniejszych objawów, ale mogą być również wywoływane przez przewlekłe zaburzenia żylne. W każdym przypadku wymagane jest natychmiastowe leczenie.

Przewlekłe zaburzenia żylne

Zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych

Zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych (ZŻP) jest stosunkowo częstym procesem zapalnym związanym z zakrzepem krwi (skrzepliną), który wpływa na żyły powierzchowne (żyły znajdujące się blisko powierzchni ciała). Do objawów i oznak zaliczają się miejscowy ból, swędzenie, tkliwość, zaczerwienienie skóry i stwardnienie otaczającej tkanki.

Leczenie i pielęgnacja w przypadku zakrzepowego zapalenia żył powierzchownych

  • Odpowiednie leki przeciwzapalne i przeciwzakrzepowe zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego
  • Interwencje chirurgiczne (trombektomia, podwiązanie)
  • Nieinwazyjna pielęgnacja z wykorzystaniem rozwiązań uciskowych Sigvaris

 

Zakrzepica żył głębokich (ZŻG)

 

Zakrzepica żył głębokich (ZŻG) oznacza zakrzep, który zwykle tworzy się w układzie głębokich żył, głównie dolnej części nogi, i który może blokować powrót żylny. Zakrzep krwi w żyle może utrzymywać się na ścianie żyły lub może pływać w żyle.

Przyczyną ZŻG jest kombinacja różnych czynników patofizjologicznych, takich jak uszkodzenie ściany żyły, zastój i nadkrzepliwość. Czynniki ryzyka rozwoju ZŻG obejmują między innymi ciążę, stosowanie leków antykoncepcyjnych, raka, zabieg chirurgiczny, urazy, CVI i podróże.

U niektórych pacjentów ZŻG przebiega bezobjawowo. U pacjentów z objawami mogą występować:

  • Ból
  • Uczucie ciepła
  • Zaczerwienienie
  • Obrzęk

Do powikłań ZŻG zaliczają się

  • Zatorowość płucna: jeśli skrzep się oderwie i przejdzie przez naczynie do tętnic znajdujących się w płucach, spowoduje znaczne ograniczenie przepływu krwi przez płuca, co jest stanem potencjalnie śmiertelnym.
  • Zespół pozakrzepowy: u połowy pacjentów z ZŻG występuje powikłanie określane jako zespół pozakrzepowy (PTS). Ten stan może objawiać się przewlekłym bólem, opuchlizną, ciężkością, obrzękiem i zmianami skórnymi w dotkniętej chorobą kończynie. W ciężkich przypadkach mogą rozwinąć się owrzodzenia żylne.

Diagnoza ZŻG

Gdy wystąpią opisane powyżej objawy, pacjent musi szybko udać się do lekarza w celu potwierdzenia diagnozy, którą można postawić na podstawie zwykłego badania ultrasonograficznego. Wczesna diagnoza i leczenie mogą znacznie zmniejszyć ryzyko poważnych powikłań.

Leczenie i pielęgnacja w przypadku ZŻG

  • Leczenie ZŻG polega na przyjmowaniu leków przeciwzakrzepowych i noszeniu medycznych pończoch uciskowych w celu poprawy powrotu krwi żylnej i zapobiegania PTS.
  • Może również uwzględniać zabieg trombektomii w celu usunięcia skrzepu.

Co należy wiedzieć: Leczenie powinno szybko i trwale wyeliminować objawy, ale także pozwolić zachować mobilność i wykonywać codzienne czynności.

 

Illustration deep vein thrombisis

Objawy ZŻG mogą pozostać nierozpoznane.

Zatorowość płucna

 

Zatorowość płucna występuje, gdy zakrzep lub jego część (zator) odrywa się i migruje do tętnic płucnych. Zatorowość płucna jest jedną z najpoważniejszych konsekwencji ZŻG, ponieważ może być śmiertelna. Objawy zatorowości są niespecyficzne i mogą obejmować trudności w oddychaniu, ból w klatce piersiowej, kaszel, gorączkę lub odkrztuszanie krwi.

Ponieważ objawy te występują również w innych schorzeniach, zatorowość płucna może nie zostać natychmiast rozpoznana. Prawidłową diagnozę umożliwiają tylko specjalistyczne testy, takie jak skanowanie płuc (tomografia komputerowa). W przypadku takich objawów należy natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.

Leczenie zatorowości płucnej i opieka nad pacjentem

Leczenie może obejmować

 

Zespół pozakrzepowy

 

U połowy pacjentów z zakrzepicą żył głębokich występuje powikłanie określane jako zespół pozakrzepowy (post-thrombotic syndrome, PTS).

Ten stan może objawiać się przewlekłym bólem, opuchlizną, ciężkością, obrzękiem i zmianami skórnymi w dotkniętej chorobą kończynie. W ciężkich przypadkach mogą rozwinąć się owrzodzenia żylne.

Leczenie i pielęgnacja w przypadku PTS

Leczenie może obejmować

  • leki przeciwzakrzepowe
  • trombolizę i ucisk medyczny

 

Guidance for the prevention and treatment of the post-thrombotic syndrome 

One versus two years of elastic compression stockings for prevention of post-thrombotic syndrome (OCTAVIA study): randomised controlled trial 

Scientific evidence shows (OCTAVIA one-pager) that, ideally, compression therapy should be continued for a minimum of two years after DVT onset to reduce the risk of developing PTS.

Krwawienie z żylaków

Krwawienie z żylaków jest definiowane jako krwotok spowodowany pęknięciem żylaków. Jest to związane z urazem powierzchownych żylaków, ale znaczne krwawienie może również wystąpić w miejscu owrzodzenia. Wynikająca z tego utrata krwi może być znaczna, a nawet zagrażająca życiu.

Leczenie i pielęgnacja w przypadku krwawienia z żylaków

  • Aby zatrzymać krwawienie, należy unieść nogę i wywierać stały nacisk na ranę.
  • Należy natychmiast zasięgnąć porady lekarskiej, aby uzyskać odpowiednie leczenie.

Dowiedz się więcej

Przewlekłe zaburzenia żylne (PZŻ)

Przewlekłe zaburzenia żylne (PZŻ)

Stałe pozostawanie w pozycji stojącej lub siedzącej utrudnia przepływ krwi w kierunku serca. W pewnych okolicznościach może to prowadzić do niewydolności żylnej, która charakteryzuje się nieprawidłowo działającymi zastawkami żył, utrudniającymi powrót żylny i powodującymi gromadzenie się krwi w żyłach.
Czym jest terapia kompresyjna?

Czym jest terapia kompresyjna?

Medyczna terapia kompresyjna polega na zastosowaniu pewnego rodzaju elastycznego urządzenia na kończyny lub inne części ciała w celu wywarcia na nie kontrolowanego nacisku. W ten sposób urządzenie jednocześnie uciska ściany żył i poprawia szybkość krążenia. Ucisk medyczny pomaga również zmniejszyć obrzęk i stwarza warunki sprzyjające leczeniu przewlekłych chorób zapalnych.
W jaki sposób klasy kompresji przekładają się na zastosowania rajstop?

W jaki sposób klasy kompresji przekładają się na zastosowania rajstop?

Obowiązuje jedna nadrzędna zasada: im wyższa klasa kompresji, tym ciaśniejsze są rajstopy uciskowe. Siłę ucisku podaje się w milimetrach słupka rtęci (mmHg). Używa się przy tym tej samej skali, co do pomiaru ciśnienia krwi.
Udostępnij ten artykuł
LinkedIn
Twitter
Facebook